Gehaast loop je met je bidon in de hand de sportzaal in voor de wekelijkse groepsles. Ondanks de file ben je gelukkig nog net op tijd. Maar dan zie je dat iemand jouw vaste plekje heeft ingenomen. Inwendig mopperend op de nieuwkomer ga je met tegenzin op zoek naar een alternatief elders in de zaal.
Mensen zijn gewoontedieren. Ook zonder toegewezen stoelnummers, gaan we na de pauze massaal terug naar dezelfde stoel. De ‘status quo bias’ heeft – volkomen onbewust – een zeer grote invloed op wat we doen. We houden veel liever vast aan dat wat we al hebben, dan dat we het omruilen voor iets anders. Van ruilen komt huilen, althans dat is het dominante gevoel. De status quo bias leidt er onder andere toe dat mensen geneigd zijn om vast te houden aan de ‘default optie’, die het eerst aan ze is voorgelegd. Kortom, ‘never underestimate the power of inertia’.
