Heb je ook zo’n spijt als je je plots realiseert dat je gedachteloos die hele zak chips hebt leeggegeten? Wat te denken van die overheerlijke macaroni, waarvan je een flinke lepel extra opschepte. Terwijl er lekker gekeuveld wordt over de gebeurtenissen van de dag, eet je jouw bord helemaal leeg. Het maakt niet uit hoe groot de portie, we eten het toch wel op. Uit talrijke experimenten blijkt dat de hoeveelheid die we eten makkelijk te beïnvloeden is. Wanneer je kandidaten zelf-vullende soepkommen voorzet, blijven ze dapper door lepelen. Wanneer mensen zoveel en zo vaak als ze maar willen M&Ms uit een grote bak mogen nemen, scheppen kandidaten met de grote lepel 2x zoveel op als kandidaten met een kleine lepel.
Mensen geven er in het algemeen de voorkeur aan om een bepaalde activiteit of taak af te maken. Het gevoel iets afgerond te hebben, geeft veel voldoening. Bij eten is het niet anders. De ‘unit bias’ geeft ons het gevoel dat de geserveerde portie of unit de geschikte, optimale hoeveelheid is. Terwijl vervolgens de omvang van die portie dicteert hoeveel we eten.
