Het is weer tijd voor de jaarlijkse inentingen van je hond. Je ziet er als een berg tegenop. Je kooikerhondje luistert best goed, maar haalt op dat soort momenten het bloed onder je nagels vandaan. Het begint al met dat hij met geen stok de praktijk van de dierenarts binnen te krijgen is. Gelukkig weet de assistente met dit soort weigeraars wel raad. Met haar hoge stem en snoepjes lokt ze jouw viervoeter de drempel van de praktijk over. Slag 1 is gewonnen. Nu nog het eeuwige gedoe in de behandelkamer. Maar ook de dierenarts weet van wanten. Het gegrom en het schrap zetten maken plaats voor laaghangende oortjes. Kooier Max geeft zich over. En als hij dan na de prikken ook nog overdadig beloond wordt voor goed gedrag loopt hij even later kwispelend met jou mee de praktijk uit. Thuisgekomen vertel je over hoe geweldig je geholpen bent door de dierenarts en de assistente.
Dat je het irritante gedrag van Max al weer vergeten bent, is een goed voorbeeld van de Peak-end rule. Het is een cognitieve bias, die invloed heeft op hoe we gebeurtenissen onthouden. Als bepaalde momenten emotioneel intenser zijn, dan herinneren we die beter. In combinatie met de Recency bias heeft de Peak-end rule als resultaat dat we zowel de positieve of negatieve momenten (‘peak’) als de laatste momenten (‘end’) beter onthouden dan de rest van de gebeurtenis.
