Gisterenavond ben je met het hele gezin uit eten geweest bij een nieuw restaurant. Een vriendin vraagt of het restaurant een aanrader is. Je vertelt dat de bediening erg vriendelijk was en de inrichting gezellig en kindvriendelijk. Jouw hoofdgerecht, de ambachtelijke Noorse zalm, werd helaas lauw geserveerd. Maar na een opmerking hierover, had de ober binnen no-time een nieuwe, warme zalm uit de keuken getoverd. Als goedmakertje kregen jullie na het toetje ook nog koffie van het huis met een schaaltje huisgemaakte, luxe chocolaatjes. Je zou er zeker nog eens gaan eten.
De manier waarop een ervaring eindigt of de informatie die als laatste gepresenteerd wordt, onthouden we vaak het beste. We hebben voldoende tijd en ruimte om deze informatie te verwerken, omdat er niet direct nieuwe informatie op volgt. Door dit ‘recency effect’ hechten we tevens meer waarde aan de meest recente gegevens. Het drukt als het ware de eerdere gebeurtenissen naar de achtergrond. Nadat het hoofdgerecht geserveerd werd, dacht je dat je hier nooit meer zou gaan eten. Door de snelle correctie van de ober en het aangename extraatje op het einde denk je daar nu heel anders over.
